آئین مستان

به اذن تو شمشیر می کشم

جمل را به تصویر می کشم

به یاد شمشیر دو دم

دما دم تکبیر می کشم

إن تنکرونی فأنا ابن الحسنِ

سِبطُ النَّبیِّ المُصطفی المؤتَمَن

من کشته‌ تیغ نگاه حسین

عالم همه کشتۀ‌ شمشیر من

حسین آبروی من و حسین آرزوی من و

حسین زندگی من و عموی من

انا بن الحسن سیف الحسن

که جوشن نمی پوشم به تن

شهیدم از حب الحسین

بریزید خونم بر کفن

کسی فتا نیست بجز جد من

حریف این قوم منم تن به تن

ازرق بیا که اجلت آمده

ان تنکرونی فانا ابن الحسن

منم ذوالفقار حسین منم یادگار حسن

اگر پهلوانی بیا به سوی من

إن تنکرونی فأنا ابن الحسنِ

سِبطُ النَّبیِّ المُصطفی المؤتَمَن

من کشته‌ تیغ نگاه حسین

عالم همه کشته‌ شمشیر من

حسین آبروی من و حسین آرزوی من و

حسین زندگی من و عموی من

منم مرد میدان حسین

کفن پوش مردان حسین

غباری به دامان حسین

دو عالم به قربان حسین

بمیرید زیر تیغ من

ببینید طوفان حسین

امیدم این است جان دهم

به روی دستان حسین

نبوده ام پیش عمویم یتیم

ان تقتلونی و انا ابن الکریم

من تشنه ام تشنۀ آن تشنه‌ای

که وعده داده به بلای عظیم

اگر دست و پا بزنم، عمو را صدا بزنم

به این بغض وا شده در گلوی من

حسین آبروی من و حسین آرزوی من و

حسین زندگی من و عموی من

ان تنکرونی فانا ابن الحسن

سبط النبی المصطفی و الموتمن

من کشتۀ‌ تیغ نگاه حسین

عالم همه کشتۀ شمشیر من

حسین آبروی من و حسین آرزوی من و

حسین زندگی من و عموی من

پاشو گلم دلت میاد اینجور منو رها کنی

دلم میخواد بازم یه بار منو عمو صدا کنی

بلند شو از روی زمین جلو چشام قدم بزن

الهی که برای تو من بمیرم ابن الحسن

تو هم مثه بابات حسن خونابه داری تو دهن

فدات بشم آروم بگیر اینقد نفس نفس نزن

قاسم من وای وای وای وای

با رفتنت دنیای من بازم خراب میشه سرم

نمیدونم با این تنت چجوری برگردم حرم

عمو چرا ساکت شدی حرفی بزن چیزی بگو

به نجمه چی بگم اگه پرسید بقیهء تو کو؟

چجوری این تن تو رو این پیکر کم تو رو

ببرمش تا به حرم این تن در هم تو رو

قاسم من وای وای وای وای

گرفته عطر مادرم، سینه و پهلوی تو هم

نمیدونی چی میکشم حالا که پهلوی تو ام

دوباره زنده شد برام خاطرۀ بابات حسن

حرفایی که اروم میگفت گاهی شبا فقط به من

میگفت برام با چشم تر از کوچۀ پر از خطر

نبینه چشمات روز بد مادر و بد زد تو گذر

کجا رفته بودی بدون من

 شنیدم تو کوچه تو رو زدن

دعا کن عزیزم برا حسن آروم بگیره

چه کابوس تلخی دیده حسن

همش میگه نا مرد بسه نزن

همش میگه وای مادر من داره میمیره

هیچکی نبود بگه این گل که پرپره

این زن که میزنید ناموس حیدره

از عمد مادر و پیش پسر زدن

از عمد با لگد محکم به در زدن

زهرای من دلم با مدینه نمیشه صاف

بازم زندگیمو بهم بباف

با دستی که رفته زیر غلاف، علی بمیره

بهت گفته بودم برو بسه

تو زورت به قنفذ نمیرسه

یه جوری تو رو زد که نفسِ منو بگیره

از صبر شوهرت سو استفاده کرد

دیدی که نقششو آخر پیاده کرد

پشتش مقیره بود ملعون نگام کرد

چند تا لگد زد و ...

طوفان حیدری بر پا شد باز

گشته یک یل سوی میدان عازم

سربند یا حسن بر پیشانی

اسم این نوجوان باشد قاسم

در معرکه نام تو با عزت و مجد آمد

از چرخش شمشیرت جبریل به وجد آمد

سربازی و در میدان رزم تو چو فرمانده

از ترس نگاه تو ازرق شده درمانده

جانم قاسم.....

بر هم ریزی سپاه دشمن را

با تیغی که تو بر ابرو داری

داری همراهت امر بابا را

دنیا را بر روی بازو داری

در معرکه از عشقت

چون ماه عسل بر پاست

از رزم تو در میدان

شد جنگ جمل بر پا

از عزت و تکبیرت

صحرا شده چون محشر

از بهر تماشایت

آمد به زمین حیدر

جانم قاسم.......

تنها در پیش چشم یک لشکر

یادآوردی جمل با خیبر را

افکندی لرزه بر جان دشمن

وقتی گفتی انا ابن الحیدر را

در هر ورق تاریخ در کار تو می مانی

فهمیده جهان که تو هستی حسن ثانی

در صورت تو پیدا نور حسنی قاسم

اسطوره دلهایی پور حسنی قاسم

جانم قاسم.......

توی میدون چه غوغا شد

مفاصل تنت یکی یکی وا شد

دیدم زخم روی پهلوت

چقدر روضه تو شبیه زهرا شد

پر نیزه شده تنت واویلا

میریزه خون از دهنت واویلا

تک و تنها به زیر سم اسبا

چه غریبونه کشتنت واویلا

جلو چشم نجمه بهم ریختن موتو

شبیه مادرم شکستن پهلوتو

واویلا واویلا......

بمریم من برات قاسم

چرا وا نمیشه دیگه چشات قاسم

رد نعل روی سینه ات

شده علت خس خس صدات قاسم

پسر ارشد حسن واویلا

جلو چشمای خیس من واویلا

نکش انقدر روی زمین پاهات و

 انقده دست و پا نزن واویلا

رسیدم اما دیر زمانی که دیدم

به زیر سم اسب تنت پاشید از هم

واویلا واویلا......

تنم لرزید، تو رو دیدم

صدای استخون شکسته میشنیدم

تو رو کشتن مثه زهرا

همیشه از همین لحظه می ترسیدم

توی آتیش شعله ور واویلا

توی کوچه چهل نفر واویلا

نگم از اون لگد نگم از مادر

نگم از خون رو میخ در واویلا

حسن رو میدیدم که داره میمیره

تو دستای قنفذ غلاف شمشیره

واویلا واویلا......

کبوتر تو ام دوست دارم آسمونتو

نگاه بکن عمو سرباز نوجوونتو

اذن شهادت منو بده تو رو خدا

نذار که بشکنه دل یتبم مجتبی

منم باید برم مثه علی اکبرت

ببین بزرگ شده یادگار برادرت

میخوام شهید بشم، شهادت بده خواهرت

ای وای عمو حسین، عمو حسین......

تموم دلخوشیم اینه فدات بشم عمو

فدای غربت توی نگات بشم عمو

صدات که میزنم غم صداتو میشنوم

روضهء خشکی روی لباتو میشنوم

گریه برام نکن عموی با وفا حسین

بابام همش میگفت گریه فقط برا حسین

غریب مادر ای غریب کربلا حسین

ای وای عمو حسین، عمو حسین......